วันนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่วันที่ผมได้มีโอกาสนั่งชิวแถ...

วันนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่วันที่ผมได้มีโอกาสนั่งชิวแถวถนนท่าเตียนเพราะมันร้อนมากที่ไทย

ผมถอด Nike Air VaporMax Flyknit 3 คู่ใจของผมใส่ถุงพลาสติคแล้ววางไว้ข้างๆ กลัวรองเท้าเปื้อน แล้วก็นั่งกระดิกตีนเท้าเปล่าพลางดูลู่ทางแถวนี้พลางๆ

ทันใดนั้นมีชายคนนึงแต่งตัวภูมิฐานเดินผ่านมา เขาคงสังเกตเห็นว่าผมไม่มีรองเท้าใส่ ก็เลยถอดรองเท้าผ้าใบออก ยื่นให้ผม แล้วเดินจากไปพร้อมรอยยิ้ม ดูเขามีความสุขมาก

แม้ผมจะบอกว่า ผมไม่ใช่ขอทาน และผมมีรองเท้าใส่ แถมรองเท้ากรูแพงกว่ามึงอีก เขาก็ไม่ฟัง ยิ้มแก้มปริอย่างเดียว อาจเป็นเพราะกำแพงของภาษาที่ทำให้เราสื่อสารกันไม่เข้าใจ

หลังจากวันนั้น ผมก็เกณฑ์เพื่อนๆไปนั่งเท้าเปล่ารอบๆถนน และเอารองเท้ามือสองที่คนไทยใจดีเอามาบริจาคให้ ไปขายต่อที่ตลาดโรงเกลือ ได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ พวกคุณมีความสุข พวกผมมีกำไร วิน-วิน จะมีอะไรดีงามไปกว่านี้อีก

ตอนนี้ผมวางแผนจะแตกไลน์ไปแถวๆ ท่าพระจันทร์ และท่าช้างในเร็วๆนี้
แล้วพบกันนะคนไทย

ผมรักความมีน้ำใจของคนไทยจริงๆ

-จามาล

---